Reviews & Ratings for
How to Get Out of the Cage (A year with John Cage) (2012)

John Milton Cage Jr. (September 5, 1912 – August 12, 1992) was an American composer, music theorist, artist, and philosopher. A pioneer of indeterminacy in music, electroacoustic music, and non-standard use of musical instruments, Cage was one of the leading figures of the post-war avant-garde. Critics have lauded him as one of the most influential composers of the 20th century.[1][2][3][4] He was also instrumental in the development of modern dance, mostly through his association with choreographer Merce Cunningham, who was also Cage's romantic partner for most of their lives.[5][6]

Cage is perhaps best known for his 1952 composition 4′33″, which is performed in the absence of deliberate sound; musicians who present the work do nothing aside from being present for the duration specified by the title. The content of the composition is not "four minutes and 33 seconds of silence," as is often assumed, but rather the sounds of the environment heard by the audience during performance.[7][8] The work's challenge to assumed definitions about musicianship and musical experience made it a popular and controversial topic both in musicology and the broader aesthetics of art and performance. Cage was also a pioneer of the prepared piano (a piano with its sound altered by objects placed between or on its strings or hammers), for which he wrote numerous dance-related works and a few concert pieces. The best known of these is Sonatas and Interludes

شیعرییەت و ژینگەی شیعریی لەلای جۆن کەیج
هەمووشتێک شیعرە و شیعریش ئاوازە

ئاوازداڕێژەر (جۆن کەیج) سروشتێکی عاریفانیی هەیە. سیما و هەڵسوکەوتی لە زانایی دەربارەی بنەڕەتی مرۆڤ و ڕەهەندە نەبینراوەکە (ڕۆح)ەوەیە. تەنها بە بینینی کەیج تۆ هەست بە کۆمەڵێک لەرینەوە و وزەی نادیار دەکەیت کە لە ناخ و دەروونی ئەم مرۆڤەدا دەژین و بەردەوام لە جووڵە و پەیام ناردندان.
لە سنووری کارەکانی کەیجدا ئەو وزە پڕ هێما و تەڵیسماوییە دەبینم کە هەمووکەس توانای پێڕاگەیشتنیان نییە. لەڕاستییدا دەتوانم بڵێم شێوازی داڕشتنەوەی کارەکانی کەیج لەو جووڵانەوە پیرۆزانە دەچن کە ئێستە و لە سنووری هەرێمی خۆماندا نوخبەیەک لە نووسیاران پێی دەڵێن "دەردە دڵی ئەدەبیی.".

دەرهێنەری ئەم دۆکیۆدرامایە، لە پێشەکییەکەیدا ئاماژە بە چەند دێڕێک دەدات کە تەنها دانانەوەی ئەوانە بەسن بۆ ئەوەی من ئیتر هیچی زیادە لەسەر کەیج نەڵێم: "کاتێک لە مانگی شەشی ١٩٨٢ چاوم کەوت بە (جۆن کەیج) لە فێستیڤڵی هۆڵاند، بۆماوەی کاتژێرێک گفتوگۆمان کرد. ئەمە ژیانمی گۆڕی وەک هونەرمەندێک. شێوازی بیرکردنەوەی مێشکمی کردەوە. لە ساڵی ١٩٨٧ دۆکیۆمێنتارییەکم بەرهەمهێنا دەربارەی جۆن کەیج و ئاوازداڕێژەرێکی گرنگی دیکەی ئەمریکیی ئیلیوت کارتەر، بەناوی 'کات مۆسیقایە'. لە ساڵی ٢٠١٢، ساڵی ژمارە سەد لە پاش ڕۆژی لەدایکبوونی جۆن کەیج، بڕیارمدا بە دووبارە دەستکاری-کردنەوەی گرتەکانی ئەو ئەزموونە سەرسوڕهێنەرە و بیانکەم بە دۆکیۆمێنتاریی."
فرانک شێفەر_دەرهێنەر

دەربارەی ئایدیاکان کەیج دەڵێت: "ئایدیاکان لەنێو سەردان یاخود لەدەرەوەین. پێموایە ئایدیاکانی دەرەوەی سەر، باشتر سەر دەکەنەوە وەک لەو ئایدیایانەی لەنێو سەردا هەن."